In ons verlangen naar onderlinge verbinding in onze samenleving mag levensbeschouwing meer aandacht krijgen. Eigenlijk doet iedereen iets met levensbeschouwing. Anno 2023 zijn we niet zozeer minder religieus, maar beleven wij religie op een andere manier: individueler, flexibeler, gemixt. Uiteindelijk gaat levensbeschouwing over de visie op het leven en daarmee gaat het bijna iedereen tot op zekere hoogte aan.

Met nieuwsgierige blik en behoefte aan zingeving willen wij (opnieuw) kennismaken met diverse levensbeschouwingen - hetzij de herontdekking van de eigen wortels, hetzij andere wortels - maar weten niet goed hoe. Het lijkt alsof we het ontmoeten een beetje verleerd zijn. Ongemak of angst om het verkeerd te doen en daarmee de ander onbedoeld te beledigen weerhoudt ons ervan de stap naar de ander en het andere te maken met polarisatie tot gevolg.

De verbinding in de samenleving staat hiermee op losse schroeven. Zeker nu, waarbij wij als wereld voor grote uitdagingen staan, is interlevensbeschouwelijke ontmoeting, begrijpen wat de ander ten diepste beweegt, pure noodzaak om tot verbinding in onderling vertrouwen te komen.

Er is behoefte aan een laagdrempelige plek waar zowel religieuzen, seculieren alsmede mensen die zich daartussen begeven zich thuis voelen. Een plek waar je aangemoedigd wordt je spannende vragen te stellen, waar je tot bezinning en inspiratie kunt komen, waar je stilte en ontmoeting vindt.